Schrijven is schrappen, wie kent die uitdrukking niet? Voor mij is het een waarheid als een koe. Ik schrijf altijd (of het nu gaat om een column, artikel of boek) eerst veel te veel. Dan ga ik schiften en sorteren. En dan gaat er, in mijn geval, een paarse pen doorheen. Daar ben ik nu mee bezig: ik wil het manuscript van Zonderland minimaal terugbrengen van 93233 naar maximaal 85000 woorden, en liever nog iets minder.
Een kennis van me vroeg jaren geleden: je schrijft een boek, dan lees je het na en stuur je het naar een uitgever toch? Niet helemaal! Ja, er zijn wel mensen die het zo aanpakken, maar succes is dan bepaald niet verzekerd.
Een boek schrijven in vijf dagen? Onzin!
Zo heb ik me een paar weken geleden ontzettend lopen opwinden op Facebook over een dame die gratis online masterclasses aanbiedt met de belofte dat ze je gaat leren om in vijf dagen een boek te schrijven. Sterker nog, dat heeft ze zelf ook al gedaan. En na haar eerste versie hoefde ze geen woord te veranderen. Dat je vervolgens een peperdure retraite nodig hebt (niets mis met retraites, ben er dol op, maar niet op deze manier) en de diensten van een professionele redacteur en dan ook nog een smak geld moet betalen om je ‘boek’ uit te laten geven, dat zegt ze er niet bij. Ik erger me blauw aan dit soort types die het ambacht van het schrijven zo neerzetten.
Zeepbel
Ik ben gek op schrijven en ik vind het ook helemaal niet erg dat het lang duurt en veel werk is. Ja, het kost tijd en moeite, zweet, bloed en tranen, en je weet onderweg niet of het allemaal goed gaat komen. Maar dat hoort erbij. Even in vijf dagen een boek schrijven is een luchtkasteel, een zeepbel, waarmee deze mevrouw wil verdienen aan hoopvolle aspirant-schrijvers. Want die komen van een koude kermis thuis.
Lekker schrijven!
Ik schrijf nu zo’n veertien jaar fictie en mijn eerste roman verscheen pas in 2016, de tweede in 2020. Ik ben geen fulltime romanschrijver, dus kost het schrijven van een roman mij meer tijd dan wanneer je je helemaal op de fictie kunt storten. Ik heb in die jaren heel veel romans en schrijfboeken gelezen en informatieve podcasts geluisterd. Ik heb cursussen gevolgd en ga twee keer per jaar met een groep schrijvers op retraite met Inge de Bie. Zij begeleidt schrijvers tijdens die retraite, helpt ze vooruit, brengt ze op ideeën, maar zal ze nooit en te nimmer luchtkastelen beloven.
7200 woorden schrappen
Terug naar Zonderland. Ik heb het manuscript nu twee keer volledig herschreven en ben nu begonnen aan de derde ronde. Nog minimaal 7200 woorden schrappen en het is tijd voor de vierde ronde! En zo door, totdat ik Zonderland kan inleveren bij Anton Scheepstra, die het zelf leest en dan doorgeeft aan zijn redacteur. En dat alles voor eind juni als het boek gedrukt en al wordt gepresenteerd. Nog even flink doorbuffelen dus!