Je hebt schrijvers die grote moeite hebben om een punt achter hun verhaal te zetten. Ik las dat Peter Buwalda het vervolg op zijn roman uit 2019 nog steeds niet af heeft. Schrijvers als hij blijven maar schaven en verbeteren en zijn nooit tevreden. En gelijk hebben ze: een boek is nooit echt perfect. Toch moet je op een gegeven moment een punt zetten. Of zoals nu met Zonderland: die laatste komma.
Sowieso doe ik lang over een roman. Er gaat veel denkwerk vooraf aan het schrijven. En als ik dan ga schrijven, verandert het verhaal onderweg een paar keer. Nu ik grip heb op de wereld van Leegland hoef ik het verhaal minder vaak om te gooien dan vroeger. Ik weet nu wel welke kant het uitgaat met mijn personages, al weten ze me soms nog wel te verrassen. Als dan dat manuscript bij de redacteur is geweest blijf ik toch dingetjes zien. Een kleur die niet klopt. Een locatie die ik in een eerdere versie heb veranderd, maar die op een andere plek in het boek nog niet is aangepast. Een stukje dialoog die teveel lijkt op wat er een hoofdstuk eerder ook al is gezegd. Een woord dat ik opeens niet meer mooi vind.
Dus zijn we nu bij proef nummer 4, maar nu vond ik nog maar één komma. Of beter gezegd, er ontbrak een komma. Die komma heb ik vandaag doorgegeven en dat betekent dat het boek naar de drukker kan. En ook dat het op tijd wordt geleverd voor de presentatie op zondagmiddag 27 augustus. Over dat laatste horen jullie volgende week meer informatie. Ik denk nog weleens terug aan de corona-proof doorlooppresentatie van Leegland eind oktober 2020. Was ook bijzonder, maar nu hoop ik op een echt feestje met veel mensen, wijn, bubbels en blijdschap. Ik houd jullie op de hoogte.
