Op een mooie herfstdag pakte ik de trein naar Amsterdam. Even weg uit mijn huis om inspiratie op te doen voor Leegland 2. In het vervolg op Leegland is namelijk een grotere rol weggelegd voor de Amsterdamse Archipel. Hoe ziet de verdronken stad Amsterdam er uit door de ogen van mijn nieuwe personage Dion?
In deze tijden van corona lijkt een dystopie nooit ver weg. In mijn roman is Amsterdam veranderd in een soort Venetië, maar dan bij springvloed: zonder bewoners, cafés, volle terrassen en drommen toeristen. De zee beukt er tegen de huizen aan en de mensen wonen er op de bovenste verdiepingen van flatgebouwen en kantoren. Terwijl ik van Station Amsterdam-Zuid via het Museumplein naar het Centraal Station wandelde, probeerde ik de Amsterdamse Archipel voor me te zien. En dat was niet eens zo moeilijk, want het was onnatuurlijk stil op straat. Geen geratel van rolkoffers op de grachten, geen vloekende fietsers die over de tenen van selfie schietende toeristen heen reden, geen dronken Britten en geen wietwolken vermengd met de geur van bier en parfum.
Stil op straat
Hoewel het een prachtige herfstdag was en de musea net weer waren opengegaan, kon je op het Museumplein een kanon afschieten. De blonde uitbaatster van een koffietentje vlak voor het Rijksmuseum verzuchtte dat ze had gehoopt dat de museumbezoekers terug zouden komen, maar niets daarvan. Geen rijen wachtenden, alleen een echtpaar op de fiets uit Culemborg op het bankje naast me en een vrouw met zes aangelijnde kleine hondjes op het enorme grasveld. De Amsterdammers hebben door corona hun stad teruggekregen, maar zonder al die bezoekers van buiten is het een stuk minder levendig en gezellig. Al moet ik zeggen dat je als eenzame wandelaar niet bang hoeft te zijn dat je omkomt van honger of dorst: meer dan genoeg plaatsen waar je koffie en broodjes to go kunt kopen.
De verdronken stad
Tijdens mijn wandeling keek ik met andere ogen naar Amsterdam. Hoe hoog staat het water als Amsterdam een eilandenrijk in de Nieuwe Zuiderzee is geworden? Zou dat mooie hoekhuis aan het water er nog staan in mijn verhaal? Steken die torentjes straks nog boven de golven uit? En zijn de platte daken op die huizenrij geschikt om daktuinen op aan te leggen? Waar kan Dion zijn roeiboot aanleggen als hij op zoek naar nuttige ruilmiddelen een bezoek brengt aan het Rijks? Waar zijn alle auto’s, fietsen en scooters gebleven? Kun je die recyclen in die nieuwe wereld? En waarvoor kun je ze dan nog gebruiken? Kortom, ideeën genoeg.
Koop lokaal!
Aangekomen in het centrum liep ik nog even een paar boekhandels binnen. Want ik wilde natuurlijk weten of de Amsterdammers Leegland lokaal bij hun eigen boekhandel kunnen kopen. En dat is het geval. Zo ligt het boek op een mooie plek bij Scheltema en is het boek ook verkrijgbaar bij verschillende filialen van Athenaeum. Mijn dag was geslaagd en ik stapte tevreden in de halflege trein naar Groningen.
Zie je Leegland liggen bij je eigen lokale boekhandel? Mail me dan een foto! Die plaats ik graag op de website en de social media. En heeft je boekhandel Leegland niet op de plank staan? Dan kun je altijd vragen om het boek te bestellen! Ondertussen schrijf ik driftig verder aan Leegland 2!
