Saskia Maaskant was eind 2019 een van mijn meelezers. Terwijl ik het manuscript van haar historische jeugdroman Meerminnen Verdrinken Niet meelas, deed zij hetzelfde voor Leegland. Net als zij, zal ik het telefoongesprek dat we voerden over elkaars werk (drie uur lang) niet snel vergeten.
Saskia’s roman verscheen bij Uitgeverij Davidsfonds in juli 2020 en een paar maanden later volgde Leegland. Inmiddels heeft Saskia de uiteindelijke versie van Leegland uit en schreef ze er een prachtige recensie over op Goodreads. Enkele citaten!
Leegland lezen is een beetje net als de film Mission Impossible kijken. Althans, zo voelde het voor mij. Senna en Julius worden als balletjes in een gokmachine heen en weer geschoten en je weet nooit waar ze precies heen gaan. Bij veel boeken kan ik dingen al invullen, of raden. Bij Leegland niet. Het is één groot avontuur.
Heel erg tot de verbeelding sprekend vond ik het veranderde Nederlandse landschap in de toekomst. Ik kon het allemaal goed voor me zien.
Omdat ik écht meer Eva had gewild, en ook wel een beetje meer Senna, ben ik erg benieuwd of er een vervolg komt. Want het eind laat daar alle ruimte voor. Ik ga deel II, als het er komt, in ieder geval lezen!
