Eind vorig jaar kregen vijftien deelnemers van de Hebban Leesclub een exemplaar van Leegland toegestuurd. Ze kregen tot de kerst de tijd om de roman te lezen, daarna zou de discussie losbarsten. En hoe! In totaal is er meer dan 700 keer gereageerd in de club. En ook heb ik de nodige vragen beantwoord. Het was een bijzondere ervaring. Nieuwsgierig? Koop Leegland hier!
Eindverslag
Coördinator Janneke van Geertruy heeft inmiddels een mooi eindverslag gemaakt, waarin ze de discussie heeft samengevat. En dat was bepaald niet eenvoudig met zoveel reacties, maar ik vind dat ze er uitstekend in is geslaagd om de essentie weer te geven. Al met al gaven de leden het boek 3,6 sterren met enkele uitschieters naar 5 sterren ertussen. Hier kun je haar hele verslag lezen. Let op: er zitten een paar kleine spoilers in, mocht je het boek nog niet hebben gelezen.
De reacties
Inmiddels is de leesclub afgerond. Alle deelnemers hebben hun recensies online gezet op Hebban. Ik sluit deze blog af met een aantal citaten en links naar de recensies op Hebban. Zelf schreef Janneke ook een recensie als officiële Hebban-recensent. Die recensie vind je via deze link. Enkele citaten:
Janneke de Geertruy: De personages zijn fijn en toegankelijk geschreven, je kan makkelijk meevoelen met de gevoelens van Senna en Julius maar je ook opwinden over de keuzes die Eva maakt. Ze zijn menselijk ondanks de bizarre wereld waarin zij leven.
Leegland is een vlot geschreven boek, wanneer je begint kost het moeite om het weg te leggen. Marjan gebruikt makkelijke taal, schrijft visueel en maakt van Leegland een boek dat door jong en oud en door leesliefhebbers en mensen met moeite met lezen met plezier te lezen zou zijn. (4 sterren)]
Mijn eigen ervaring
Als je roman uitkomt, wil je dolgraag dat lezers het kopen, lezen en erover vertellen. Tegelijkertijd is dat ook best spannend, want je weet op voorhand al dat de meningen over je boek uiteen zullen lopen. Zoals ik al in een eerder blog aangaf: een roman publiceren is als je baby in de arena leggen en dan maar hopen dat het publiek het een mooi kind vindt en niet al te onaardig is. Meedoen aan een Hebban Leesclub gaat nog een stap verder: dan zit je als schrijver op de eerste rang, terwijl de leesclubleden jouw boek fileren, bediscussiëren en hun ongezouten mening geven. Het ene moment zit je te juichen, het andere moment wil je opspringen en roepen: maar zo had ik het niet bedoeld. Of je hebt dat echt niet goed begrepen. En juist dat moet je als schrijver niet doen. Zodra je je boek de wereld instuurt, is het niet meer van jou alleen. Dan moet het boek zichzelf redden en mogen lezers zeggen wat ze ervan vinden.
Wat heb ik ervan opgestoken?
Deze leesclub was met meer dan 700 reacties zeer actief. Erg leuk vond ik het dat de deelnemers mij vragen konden stellen. Die heb ik met plezier beantwoord. De discussie volgde ik op de voet, maar ik heb me er niet in gemengd. Dat moet je ook niet doen als schrijver. Soms dacht ik: jongens, dit is fictie, maar meestal vond ik het heel interessant om te lezen wat mijn verhaal bij de lezers losmaakte. En of ze nu positief of negatief waren, de reacties hebben me ook aan het denken gezet. Bijvoorbeeld over het opbouwen van mijn wereld. Ik heb veel details met opzet vaag gelaten, omdat ik niet houd van infodumps en omdat mijn personages ook niet precies weten hoe het zit. Maar misschien kan ik in deel 2 wat meer ruimte nemen voor de achtergronden van de wereld. Ik heb zelfs al bedacht hoe ik dat wil doen zonder de informatie lukraak te dumpen. Dat het boek veel vaart heeft vinden veel lezers heerlijk. Maar wat meer rustmomenten inbrengen in deel 2 kan geen kwaad. Ik weet nu in ieder geval weer beter hoe verschillende lezers tegen het verhaal aankijken. Een opsteker vind ik dat bijna iedereen mijn schrijfstijl waardeert en ook erg geschikt vindt voor jongeren.
De mening van de leesclubleden
Tot slot heb ik een paar citaten uit de veertien recensies hieronder vermeld.
Hebban-recensent Marjolein: Leegland is zeker de moeite waard om te lezen, bijvoorbeeld om even te ontsnappen uit onze eigen (momenteel ook behoorlijk dystopische) heden. Het verhaal is spannend en vlot geschreven en leest als een actiefilm. Er mist echter wat diepgang, voornamelijk van de personages. Het is goed dat er niet te veel wordt uitgelegd over de wereld waarin het zich afspeelt, maar meer informatie over de jeugd van de hoofdrolspelers zou heel erg hebben geholpen met het inleven in Senna, Eva en Julius. Marjan Brouwers is op dit moment met een vervolg bezig dus hopelijk komen we meer te weten in deel twee. (3 sterren)
Omimieke: De schrijfstijl van Marjan Brouwers vond ik heerlijk om te lezen, het is geen boek welke ik normaal zou kiezen, maar het las ongelooflijk vlot weg. Het zijn korte hoofdstukken telkens geschreven uit het standpunt van 1 van de hoofdpersonages en op die manier leer je ze ook kennen.
Er wordt hier en daar gesuggereerd dat dit een jeugdboek is maar ik vind het een boek dat kan gelezen worden door de jeugd maar het gaat niet over kinderen en hun problemen an sich. Het zijn jongvolwassenen die door toedoen van verkeerde beslissingen in het verleden genomen door de leiders en/of overwinnaars van oorlogen proberen een nieuw leven op te bouwen in een onbekend stuk van Nederland. Gaan ze slagen in hun queeste of falen ze in hun soms jeugdig enthousiasme ? Het blijft verrassend en er zou zeker een vervolg kunnen op geschreven worden. Voor mij 4 sterren enerzijds dankzij het verhaal waarin mensen ondanks te leven in een dystopische wereld toch hun verlangen en drang naar een betere en utopische wereld proberen te verwezenlijken, anderzijds door de vlotte en aangename schrijfstijl. (4 sterren)
Gerard Hilbrants: Leegland leest als een dolle autorit. De lezer wordt verschillende onverwachte kanten opgeslingerd, waarbij de schrijver gebruikt maakt van actiefilmachtige dialogen. Ook de sfeerbeschrijvingen liegen er niet om. Het verhaal wordt verteld in vele kleine hoofdstukjes, met ieder een eigen hoofdpersoon en d.m.v. korte aandacht prikkels. Het voordeel van de grote hoeveelheid gebeurtenissen is dat het verhaal nergens voorspelbaar wordt.
Hoewel een dodelijk virus in het boek een rol van betekenis speelt, mag je Leegland niet enkel op de stapel Coronapandemie-boeken leggen. Dan doe je het boek onrecht aan. Leegland is veel meer dan alleen maar een dodelijk virus. Hoeveel meer? Ik zou zeggen, lees het! Kom maar op met het tweede deel. (5 sterren)
Monique: Leegland gaat vooral over een zoektocht naar een beter leven en naar de eigen identiteit. En wat is de identiteit van de ander? Wie kun je vertrouwen? Het optimisme waarmee de jonge helden op zoek gaan naar een beter leven in Leegland werkt goed om het geen naargeestig verhaal te maken.
Op basis van de strakke cover had ik een meer volwassen literaire roman verwacht. Leegland is vooral een spannende avonturenroman voor jongeren en volwassenen die van young adult-boeken houden. (3 sterren)
Ingrid Do: Het gegeven van een dystopisch Nederland wekt de interesse en maakt je benieuwd naar deze toekomstroman. Je kan je een beeld vormen van een ondergelopen Nederland en het feit dat je huidige woonplaats dan door de zee is verzwolgen of juist een kustplaats is geworden. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Senna, Julius en Eva en is vlot geschreven met soms cliffhangers waardoor je nog een hoofdstuk wil lezen. Het vlot geschreven verhaal heeft als nadeel dat er te snel doorheen gegaan wordt. Hierdoor krijg je te weinig achtergrondinformatie over het hoe en waarom van de Republiek Nederland en worden de karakters nauwelijks uitgewerkt waardoor je met veel vragen blijft zitten. Het maakt het daardoor wel weer toegankelijk voor jongeren. Het gegeven van het verhaal is goed, maar het mist diepgang. (3 sterren)
Heleen van der Velde: Marjan heeft een lekker leesbare avonturenroman geschreven voor een brede doelgroep. Het biedt genoeg aanknopingspunten om er minimaal een trilogie van te maken. Het boek is goed geschreven en opgebouwd. Ik zag alle scenes voor me gebeuren en vind Leegland beeldend geschreven. Ik vond het ook mooi hoe in veel scenes de leegte zichtbaar werd, terwijl Leegland juist een hoopvol beeld is dat nog bereikt zou moeten worden (als het al bestaat).
Al met al vind ik dit boek een boeiende start van een serie, waarbij ik hoop dat bij een volgend deel wat meer achtergrond en wat meer verdieping van de personages aan bod komt. (4 sterren)
Marjanne Scheerhoorn: Marjan beschrijft de personages op een prettige manier waardoor je makkelijk contact maakt met de personages. Dit zorgt er voor dat je je makkelijk kan inleven in de personages en dat de personages een bepaald plekje in je hart veroveren.
Elk personage heeft zijn eigen karaktertrekken en heeft een bepaald verleden. Door de verschillende verhalen en door de verschillende karakters heeft Marjan voor een mooie mix gezorgd. Je houdt van een personage of je haat hem of haar. Ondanks dat je misschien een personage haat voel je wel een soort empathie voor deze personen, omdat je niet altijd het volledige verhaal kent.
Marjan geeft de lezer ook ruimte om zelf een beeld te vormen over hoe Republiek Nieuw-Nederland er uitziet. Dit doet zij om het verhaal te laten starten midden in tijd dat het oude Nederland (zoals wij het kennen) verboden en vergeten is en de personages niet beter weten dan dat alleen Republiek Nieuw-Nederland heeft bestaan. Daarnaast is het ook fijn om niet te veel achtergrond te krijgen vooraf aan het boek zodat je tijdens het lezen verrast wordt. Marjan zorgt er voor dat je steeds voor verrassingen komt te staan. (4 sterren)
Heidi van der Vloet: Ik was onmiddellijk verliefd op de prachtige gestileerde cover met een ondergelopen landschap en een klein dobberend zeilbootje.
De nadruk ligt in dit boek heel duidelijk op het avontuur en de reis van de drie hoofdpersonen, en niet zo zeer op hun karakterontwikkeling of op de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. De werking van de wrede maatschappij, de manier waarop de bevolking zijn kostje scharrelt, de politiek achter de oorlog, de gevolgen van de klimaatramp, de werking van het virus, de toegang tot technologie: het blijft allemaal aan de oppervlakte. (3 sterren)
Saskia Jacobs-Labree: Het verhaal verloopt zonder meer vlotjes en aan spanning ontbreekt het niet. Zo is de spannende achtervolgingsscène op zee om te smullen en zakt de vaart nooit in. Er zijn voldoende plotwendingen en cliffhangers en het taalgebruik is eenvoudig en snel door de afwisselend korte en middellange zinnen.
Het is jammer dat het boek geen kaartje van het overstroomde Nederland bevat. Zo’n geografische duiding maakt situatie in een opslag duidelijker en het verhaal is er makkelijker door te volgen. Gelukkig heeft de schrijfster een website gemaakt waarop je kunt zien hoe de Republiek Nieuw Nederland eruit ziet. (3 sterren)
Pleun Schuijt: De roman speelt zich af in de toekomst, dat merk je door de zonneauto’s en door de verhalen over het oude Urk, het oude Kampen en de nieuwe grens. Maar qua leefomstandigheden lijkt het wel alsof je in een historisch boek van Thea Beckman bent gestapt. Dat voelde voor mij wat dubbel, deze toekomst is geen vooruitgang.
Wat volgt is een groot, spannend avontuur, vol vaart geschreven. Je hebt als lezer nauwelijks tijd om ergens bij stil te staan, want je gaat van het ene avontuur over in de andere ontsnappingspoging. Het houdt je aan het lezen, maar persoonlijk miste ik toch wel iets van ontwikkeling in de karakters. Alleen Julius leert snel, van naïeve jongen wordt hij wel harder, maar de andere personen ontwikkelen zich niet. Daar hebben ze eigenlijk ook gewoon de tijd niet voor. Niet denken maar doen is het devies.
Ik heb het boek met plezier gelezen, al vond ik het meer een Young-Adult dan een roman. Ik hoop op een vervolg waardoor er meer diepgang in de karakters en de historie kan komen. (3 sterren)
Pollie-79: Hoewel ik wist dat het een uitstapje betrof buiten de genres die ik voornamelijk lees dacht ik aan een soort literaire surrealistische dystopische roman. Maar al snel kwam ik er achter dat het boek meer gericht is op de constante actie dan in de verdieping van de hoofdpersonages. Verder deed de toon van de verteller mij denken aan de spannende jeugdboeken die ik vroeger graag las.
Kortom ik werd op gegeven moment gedwongen om het boek op een andere manier te gaan lezen. Het leek bij wijze van spreken meer een filmscript met de nadruk op constante wendingen waar je het niet te nauw moet nemen met geloofwaardigheid. Dan blijft er een lekker weglezende ‘film’ over, zoals je bijvoorbeeld een James Bond zou kijken en valt er wel te genieten. De auteur beschikt over originele fantasie en een vlotte pen. (3 sterren)
Jacqueline77: Na twee dagen zat ik al op de helft van het boek, zonder uren gelezen te hebben. Het boek leest makkelijk, vooral de korte hoofdstukken, met de namen erboven, door wiens ogen het verhaal verder gaat. Het boek deed me aan een kruising tussen “The handmaid’s tale” en” The hungergames” denken. Het goede nieuws is: er komt een vervolg! Het slechte nieuws is : het is er nog niet. Dit boek is een aanrader. (5 sterren)
Janke Reitsma: Als lezer word je door het verhaal heen gesleurd, het tempo ligt erg hoog. Dit zorgt ervoor dat het vlot weg leest en de spanning vast wordt gehouden. Het gaat soms iets té snel. De schrijfstijl is zo compact en zo eenvoudig dat er weinig ruimte is om even om je heen te kijken en dat wat er gebeurt echt te beleven. Toch was ik wel nieuwsgierig naar het einde van het verhaal en de plot kon ik zeker waarderen.
Als ik een tiener was geweest had dit boek mij aan het lezen kunnen zetten. (3 sterren)
Els Deveuster: Deze avonturenroman zal ongetwijfeld jongeren aanspreken. Zeker door de actuele onderwerpen die de auteur aansnijdt : er heerste een klimaatoorlog, er dook een dodelijk virus op.
Een boek dat leesbevorderend kan zijn voor jongeren maar doordat de actuele onderwerpen zonder diepgang worden aangesneden te makkelijk voor de volwassene, meerwaarde zoekende lezer.
En tot slot nog dit : de auteur werkte vijf jaar aan het boek. Het werd dus onbedoeld een actueel boek, een jeugdboek voor mij. (3 sterren)
