Dit weekend kreeg ik weer een paar mooie reacties binnen op Leegland via twitter, Facebook en de mail. Drie lezers die allemaal vragen om meer. Laat ik nu net begonnen zijn met het uitdenken van een vervolg.
Erik Snel op Facebook: “Het geweldig boek Leegland van Marjan Brouwers uitgelezen. En nu heb ik een probleem: ik wil meer!”
Pierre Spaninks op Twitter: “Uit…. Een hele belevenis, mijn eerste dystopie! Knap van je, hoe je dat allemaal uit het niets hebt opgebouwd, tot en met dat mooie hoopvolle einde. Dank je wel – en succes met het volgende boek?”
Dirk Visser stuurde me de volgende uitgebreide mail: “Graag wil ik je complimenteren met Leegland, en je feliciteren met de goede recensies die je ontvangt. Ook ik heb het boek met veel plezier gelezen. Vooral knap vind ik de manier waarop je stukje bij beetje, door middel van schijnbaar terloopse opmerkingen, de lezer confronteert met het veranderde landschap van Nederland. Heel overtuigend schilder je zo welke gevolgen de klimaatramp voor Nederland heeft gehad. Iedere keer kwam zo’n detail voor mij weer als een schok (o, ze varen nu over de “Nieuwe Zuiderzee”, de Afsluitdijk is blijkbaar verzwolgen).
Ook als avonturenroman weet Leegland te boeien. Het vluchtverhaal van Senna en Julius mag soms wat hijgerig zijn, wat ook in de hand wordt gewerkt door de korte hoofdstukken, en de over elkaar heen buitelende spannende gebeurtenissen, vervelen doet het geen moment. Trouwens, die korte hoofdstukken, en het telkens wisselende perspectief, geven het boek een haast filmisch karakter. Leegland roept daardoor ook om een verfilming.
Waar Leegland de klimaatramp zeer overtuigend neerzet, had de schildering van de dystopische samenleving wat meer uitgewerkt mogen worden. Wat dystopische klassiekers als 1984 en The Handmaid’s Tale zo angstaanjagend maakt is de gedetailleerde beschrijving van de terreur waarmee de dictatuur zijn burgers onder de duim houdt (en de realisatie bij de lezer dat deze samenlevingen niet eens zo heel veraf staan van onze eigen maatschappij). Een afwisseling van de vele actiescenes met beschouwende gedeeltes over de staatsinrichting van de Republiek Nederland had de roman voor mij verrijkt.
Met Leegland heb je de Nederlandse literatuur verrijkt met een vlot leesbare (en daarom ook voor middelbare school-boekenlijsten zeer geschikte) roman in een genre dat in ons land niet veel voorkomt. Ik begrijp dat je ondertussen alweer aan een nieuwe roman werkt. Van harte wens ik je veel succes met het schrijven daarvan. Maar vergeet ondertussen ook niet te genieten van het welverdiende succes van je eersteling.”