Op een stralende zondagmiddag in oktober stapte ik op de rondvaartboot van Spido in Rotterdam. De zon scheen, het was fris op het water en ik zocht meteen een plekje op het bovendek. Ik had namelijk een doel: zoveel mogelijk filmen en fotograferen wat ik vanaf de rondvaartboot kon zien van de Rotterdamse haven. Helaas ging de tocht niet helemaal naar de grote havens (dan had ik moet wachten tot in november), maar ik kreeg toch een goede indruk van de haven, de schepen en al die kleurige containers. Waarom? Omdat de Rotterdamse haven een belangrijke rol krijgt in Zonderland, het vervolg op Leegland.
Hoe bouw je een geloofwaardige wereld?
Hoe zet je een geloofwaardige wereld neer in een boek over de toekomst? Die vraag hield me al bezig toen ik Leegland schreef. Deels moet je als schrijver je fantasie ruim baan geven en verzin je een totaal andere wereld dan wij kennen. Dan ga je schrijven en bedenk je dat je lezer het allemaal wel moet geloven. Maar ja. De wereld is gelukkig nog niet vergaan, dus hoe pak je het bouwen van een geloofwaardige omgeving dan aan?
Een aantrekkelijke combinatie van fantasie en werkelijkheid
Hoe dicht moet je bij de werkelijkheid blijven als je science fiction schrijft? Sommige schrijvers gaan helemaal los, verzinnen de meest rare werelden, onnavolgbare technische snufjes en buitenaardse wezens die vreemd genoeg wel de taal spreken van de aardlingen die ze tegenkomen. Als je een dystopische roman schrijft over onze eigen wereld en dan ook nog eens over Nederland, dan is het oppassen geblazen. Voordat je het weet vertellen lezers je dat je het helemaal mis hebt. Dat wat jij beschrijft helemaal niet kan op die plek in het land. Het water komt helemaal niet zo hoog als een kerktoren, zoals op jouw omslag. Je kunt met een gewone microscoop helemaal geen viruscellen zien. Enzovoort. Wat die lezers even vergeten is dat ze fictie lezen. Dat de wereld waar ze in terecht zijn gekomen uit mijn brein is gekomen. Dat neemt echter niet weg dat ik als schrijver wel de zware taak heb om lezers mee te nemen in een combinatie van fantasie en werkelijkheid. Waarbij ze zich niet afvragen tijdens het lezen of iets wel kan, want dan ben je ze kwijt. Wat ik opschrijf moet in hun hoofd vanzelfsprekend zijn. Dat geldt trouwens niet alleen voor science fiction, maar voor alle vormen van fictie.
Containerschepen, hijskranen en technische dingen
Zoals gezegd, in Zonderland speelt de Rotterdamse haven een rol. Maar dan niet zoals het er nu uitziet, maar over zo’n honderd jaar, als ons land na verschillende rampen gebukt gaat onder een dictatuur, gegeseld wordt door extreem weer en ook nog eens een heel naar virus en grotendeels onder water staat. Geen idee waar ik het over heb? Lees dan Leegland, dan wordt dat allemaal volkomen duidelijk. En voor de duideljkheid: dat virus heb ik verzonnen lang voordat corona ons land overspoelde. Hoe dan ook, ik treinde dus op een zondagmiddag naar Rotterdam, stapte aan boord van de Spido en fotografeerde en filmde alles wat ik zag. Totdat de opslag van mijn telefoon begon te kraken. Niet alleen om later nog even goed te bestuderen hoe zo’n containerschip er nu eigenlijk echt uit ziet, maar ook omdat ik weer een boektrailer wil maken en daarvoor heb ik ook filmpjes en foto’s nodig. Al zal ik er wel een filtertje over moeten gooien, want zoals jullie kunnen zien, het weer was te mooi voor een dystopsich plaatje. Helemaal niet extreem of angstaanjagend. Waardoor ik trouwens wel een erg leuke middag beleefde.
Nieuwsgierig naar Zonderland?
Wanneer Zonderland af is? Daarover hoop ik jullie in november meer te kunnen vertellen! Houd deze website dus in de gaten. Ondertussen schrijf ik door als een dolle! En heb je Leegland nog niet gelezen? Kijk dan hier voor het eerste hoofdstuk. Of bestel het boek bij je boekhandel of UItgeverij Passage! Of bij de Groningse boekhandel Godert Walter natuurlijk.
