27 augustus presenteren we Zonderland. Dan is het feest! Maar eerst moeten er nog een paar punten op de i worden gezet. Ik heb het manuscript teruggekregen van Anton Scheepstra en ik kijk nu de voorgestelde wijzigingen van redacteur Roos Custers na. Vaak zijn dat heel zinnige verbeteringen: wat in plaats van dat, sneeuwklokjes zijn altijd wit en deze afbreking is niet mooi. Soms ook zet ze me aan het denken over een wending in het verhaal of staat er ergens een vraagteken. Dan moet ik even goed kijken of het logisch en duidelijk is wat ik heb opgeschreven.
Al met al valt het aantal rode pennenstreken mij zeer mee. Maar ja, al lezend zie ik zelf ook weer dingetjes. Geen echte fouten, maar details die ik opeens niet mooi vind. Een woord dat ook wel weg kan. Een beschrijving die best iets beeldender mag worden. Of een opmerking in de kantlijn waar ik het niet mee eens ben. Of juist wel: zo mag het einde nog wat pittiger en dus heb ik een paar nieuwe alinea’s geschreven.
Zo ga ik old school, met pen en papier, door al die pagina’s heen. En als ik klaar ben en Anton alles heeft verwerkt, dan krijg ik het boek nog een keer te lezen en vallen me ongetwijfeld weer andere details op. Want als schrijver blijf je tot in de eeuwigheid sleutelen aan je tekst. Dan moet de uitgever op een gegeven moment zeggen: en nu is het klaar, nu gaat de boel naar de drukker! Zover is het nog niet, voorlopig mag ik me nog een paar dagen uitleven. Best fijn om Zonderland weer te lezen. Best een spannend verhaal, eigenlijk, benieuwd hoe het afloopt!
